ریواس طبیعت سرد دارد و دارای ویتامین‌ و املاح معدنی گوناگونی است. قابض است و برای تقویت معده و کبد مفید است. خوردن ریواس برای بیماران تب دار و بی‌اشتها مفید بوده و یرقان، وسواس، سستی را درمان می‌کند. در این موارد می‌توان  از آب ریواس یا رب ریواس استفاده کرد. صفرا و دل به هم خوردگی را رفع می‌کند و برای حصبه و اسهال گرم صفراوی مفید بوده و کرم کش است. ریواس را برای تهیه خورش، کمپوت، مربا و شربت مورد استفاده قرار می‌دهند. بهترین راه مصرف آن مصرف آب ریواس همراه با آب هویج، کرفس، خیار و سیب می‌باشد که یک‌سوم آب ریواس و دوسوم بقیه مواد است. ریواس اثر ملین داشته و اشتها‌آور است و برای افزایش اشتها و یبوست مفید می‌باشد. مصرف ریواس برای مبتلایان به سنگ کلیه و ناراحتی‌های مثانه خطرناک است.شیر مادرانی که ریواس می‌خورند، در نوزادان تولید اسهال می‌کند. ریواس، مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است. ریواس به‌عنوان فعال کننده عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک‌های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. نخستین کار‌ آن در دهان این است که با تحریک جوانه‌های چشایی به واسطه مزه تلخ خوشایندش، موجب پاک شدن حفره دهان شده ودهان را برای چشیدن غذای بعدی آماده می‌سازد. این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و تحریک آن می‌شود. به‌طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می‌گردد. علاوه بر این با تحریک ترشح نمک‌های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می‌کند. ریواس خاصیت مسهلی، ضد‌التهابی و متعادل کننده عملکرد روده‌ها(درمان یبوست و اسهال) را داشته و در درمان یرقان، خونریزی معده روده‌ای، اختلال قاعدگی، ورم ملتحمه چشم، جراحات ناشی از ضربات و صدمات جسمانی، زخم‌های چرکی سطحی و سوختگی‌های حاصل از حرارت کاربرد دارد.

ریواس به دلیل خاصیت اسیدی، برای پاک کردن ظروفی که آثار سوختگی مواد غذایی در آنها به جای مانده باشد، مورد استفاده قرار میگیرد.افرادی که موی آنها قهوه ای کمرنگ باشد، با استفاده از ریشه این گیاه میتوانند به رنگ موی طلایی دست یابند. برگهای ریواس را میتوان به عنوان حشره کش موثر برای دفع حشرات به کار برد. ریواس با طعم خوب خود، در بیشتر دسرها و شیرینیها استفاده میشود. ریواس را با شکر یا عسل میپزند یا در کیکها مورد استفاده واقع میشود.همچنین به تنهایی یا همراه با توت فرنگی در تهیه ژله و مرباها به کار میرود. چاشنیهایی که با ریواس مصرف میشوند، عبارتند از لیمو، دارچین و زنجبیل.

برخی خواص ریواس :

مقوي قلب و اعصاب است.
با تحريك ترشح نمك‌هاي صفراوي از كبد، باعث تنظيم جذب چربي از روده مي‌شود.

باعث كاهش خونريزي از معده و روده مي‌شود.
به رفع اختلالات قاعدگي كمك مي‌كند.

ورم ملتحمه چشم را كاهش مي‌دهد.
به ترميم جراحات، زخم‌هاي چركي سطحي و سوختگي‌هاي پوستي كمك مي‌كند.

مسرت‌بخش است و باعث رفع افسردگي مي‌شود.
لوزالمعده را وادار به ترشح انسولين كرده و قند خون را كاهش مي‌دهد.

كاهنده چربي و كلسترول خون است و از ايجاد لخته در رگ‌ها جلوگيري مي‌كند.
مصرف مداوم آن باعث تصفيه خون و رفع جوش و دمل مي‌شود.

كاهنده شهوت است.
زخم‌هاي دهان را درمان مي‌كند.

سرگيجه و وزوز گوش را كاهش مي‌دهد.
فيبر و پتاسيم موجود در آن سوخت و ساز بدن را بالا مي‌برد و باعث كاهش وزن مي‌شود.

اسيد معده را متعادل مي‌كند.
برطرف كننده استرس، ترس و وسواس است.
طبیعت آن سرد است

مقوی ملین و کرم کش است

لوز المعده را وادار به ترشح انسولین کرده و قند خون را کم میکند

برای رفع جوش بدن مفید است

برای بی اشتهایی-درد معده و بیماری های کبدی نافع است

باعث تقویت معده و روده شده و تنظیم کننده ترشحات و حرکات معده است

سستی و خماری را بر طرف میکند و مسرت بخش است

برای امراض وبایی و اسهال مفید است

خون را تصفیه میکند

چکاندن آب تازه ریواس در چشم سبب تقویت بینایی واز بین رفتن لکه های سفید چشم میگردد

ترکیب ریواس با آبلیمو و مالیدن آن به صورت باعث از بین رفتن جوش و لک میشود

برای تقویت موی سر نافع است

اگر با حنا مخلوط شود رنگ مو را شرابی میکند

جوشانده برگ های ریواس باعث تمییزی ظروف آلومینیومی میشود